Amir Haberkorn, een ander Joods geluid

Afgelopen weken liet het deel van de joodse gemeenschap dat zich onvoorwaardelijk achter Israel schaart van zich horen in de media (i.e. Michael Freilich , Diane  Keyser).
Amir Haberkorn is ook joods, maar denkt er anders over. In het verleden was hij zionist en woonde hij in Israel. Na confrontatie met de discriminatie van de Palestijnen keerde hij zich echter af van het zionisme.

“Het is in het belang van Israel zelf om een,  eventueel gewapende, vrede te sluiten met Hamas maar zeker niet die blokkade aan te houden. Je sluit geen vrede met je vrienden maar met je vijanden.
De logica van Freilich en Keyser is gewoon dom. Om  Israel te redden moeten we het land laten zien dat de militaire logica niet de juiste is.”

“De stelling van Michael Freilich dat de aanval van Israel op Gaza een verdegingsoorlog is, is larie. Na de terugtrekking heeft Israel een blokkade rond  Gaza ingesteld. Gaza is anderhalf miljoen mensen, volledig omringd zoals een gevangenis. Die blokkade dateert van voor de overwinning van Hamas. Hamas is juist sterk geworden omdat ze de enige groep is die tegen de blokkade ageert. Ik ben radikaal tegen Hamas maar ik stel vast dat de enige weerstandsstrategie van de Palestijnen in Gaza die van Hamas is. Moest Israel effectief vrede willen dan zou ze de blokkade opheffen zodat de Palestijnen op een menselijke manier zouden kunnen leven. Ook tijdens het staakt het vuren waren de omstandigheden al erbarmelijk.”
“Er zijn verschillende strekkingen binnen Hamas. Het is verre van een sympathieke organisatie en men kan zich veel vragen stellen bij haar ideologie. Maar Israel zal toch moeten leven met Hamas die het resultaat is van de radicalisering van de Palestijnse beweging. Je maakt geen vrede met je vrienden maar met je vijanden. Het is in het belang van Israel zelf om een,  eventueel gewapende, vrede te sluiten met Hamas maar zeker niet die blokkade aan te houden. Zo honger je de bevolking uit en geef je Hamas de mogelijk om troepen te recruteren.”

“Er zijn twee soorten vredesbewegingen in Israel. Enerzijds zijn  er organisaties zoals Peace Now . Dit is de grootste stroming en die zegt wel  ‘we zouden moeten ons moeten terugtrekken’. Maar op het terrein is ze maar heel beperkt aanwezig als het gaat om de strijd voor een omslag van de Israelische politiek. Ze stelt de politiek van Israel niet in vraag .”
“Anderzijds is er de kleinere Gush-Shalom beweging. Dat zijn moedige mensen die radikaal een tweestaten-oplossing voor staan op de grenzen van 1967. Ze zijn tegen de Muur, tegen de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en tegen de blokkade van Gaza en willen zo na 60 jaar de belegering door Israel van de Palestijnen beeindigen.”

“Er zijn andere  kritische Joden in Belgie. De Unie Progressive Joden van Belgie, bijvoorbeeld, waarvan ik lid ben  goed ingeplant in Brussel. We hebben  op 11 januari mee tegen het Israelisch geweld betoogd om te laten zien  dat er een andere joodse stem is.  Ik denk niet dat we marginaal zijn. We hebben 300-400 leden, ik zou willen dat die andere joodse organisaties ook hun ledenaantallen laten zien. Ik weet niet op welke basis dat ze zeggen dat ze de ganse joodse gemeenschap vertegenwoordigen. ”
“We hebben geen kontakt met mensen zoals Freilich en Keyser. Met die mensen valt niet te praten; voor hen zijn we misschien zelfs geen joden, of joden die zichzelf haten. Dat is een verschrikkelijke denkwijze. Hun logica is ook gewoon dom. De beste manier om de toekomst van Israel te vrijwaren is door Palestina de kans te geven zich te ontwikkelen. De PLO heeft in ’93 duidelijk gesteld dat ze vrede wilde op basis van de Westelijke Jordaanoever en Gaza. Ze accepteerde haar historische nederlaag en aanvaardde dat de palestijnse staat slechts 22% van Palestina zou omvatten. Zelfs dat heeft Israel niet aangenomen. Dat is het begin van een suicicdale houding van Israel. Om  Israel te redden moeten we hen te laten zien dat ze foutief zijn in hun militaire logica.”

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS