Een uitgebreid gesprek met Lucas Catherine naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek.
Over historiek, relevantie, politieke en niet-politieke vertegenwoordigers van de lobby en de banden met extreem rechts.
Volledige uitzending HIER
Deel 1: over waarom “Israëllobby” (en niet “Joodse lobby”) en over de historiek (de Arabische lobby en de samenwerking van de Zionisme stichters en van moefti Amin al-Hoesseini met de Nazis).
Deel 2: De niet-politieke lobby in Belgie i.h.b. de Israëlische ambassade, JoodsActueel, Belgisch Israëlitisch weekblad, Forum der Joodse Organisaties.
Deel 3: Politieke partijen: de switch van de CD&V onder EVP-druk met push van neo-conservatief Mia Doornaert. Verder over christendom, antisemitisme en zionisme. Daarna komen MR, Vlaams Blok, Open-VLD (i.h.b. de Antwerpse tak t.t.z. Ludo Van Campenhout, Annick De Ridder), SP-a aan de beurt. Tenslotte over de gespletenheid van N-VA.
Deel 4: De banden met extreem rechts: Er is een op het eerste zicht merkwaardige switch van extreem rechtse antisemieten (Vlaams Blok) van jodenhaters tot zionisten. Zelfs voor sommige neo-nazis is het op de Arabieren gericht antisemitisme sterk genoeg om zich tot vriend van Israël te bekeren. Ook bij de nieuwe generatie antisemieten (Wilders, Anders Breivik, Van Rooy, Benno Barnard…) is de steun voor Israël onvoorwaardelijk.
Deze ommekeer of trend is volgens Lucas Catherine geïnspireerd door de neo-conservatieve beweging uit de VS. Die distilleerde zijn zionisme dan weer uit een neokoloniale reflex.
Anerzijds verengen sommige joodse-zionisten hun Joodse identiteit tot een onvoorwaardelijke steun aan Israël waardoor ze niet alleen de schendingen van het internationaal recht door het rechts regime van het land systematisch goedpraten, maar zelfs sommige erfgenamen van de joodse genocide ten dans vragen.
Podcast: Play in new window | Download
Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS