Jinnih Beels licht haar visie toe op veiligheid in de stad. Een uitgebreide kennismaking met de diversiteitsmanager van het Mechels korps, en de verruimingskandidate die op 14 oktober terug te vinden is op de lijst van sp.a Antwerpen.
Een oud-burgemeester zei ooit: ‘je kan de verkiezingen winnen door de duif en de dief te pakken’. Met de duif werd verwezen naar een propere stad, met de dief naar een veilige stad. Veiligheid is een thema dat de Antwerpenaar beroert en het korps neemt een prominente plaats in een stad in.
Over veiligheid praten we met Jinnih Beels. Zij werd aangekondigd als een van de eerste verruimingskandidaten van de progressieve lijst Samen en bezette een tijd de tweede plaats op de lijst. Tot de lijst ontplofte in wat we nu mogen omschrijven als ‘de rechtse kerstweek‘. Beels koos ervoor om zich politiek te blijven engageren als onafhankelijke bij sp.a.
Beels werkt al 15 jaar bij de politie, eerst in de stad Antwerpen en daarna in Mechelen. Een plaats waar ze moet omgaan met de diversiteit van de stad.
Enkele quotes uit het gesprek:
Mensen moeten zich kunnen herkennen in hun politiedienst. Je moet daar moeite voor doen, en moet je nadenken over slogans of recruteringscampagnes, maar het is meer dan dat. Je moet eigenlijk beginnen bij het begin: hoe dicht je de kloof tussen politie en samenleving? Hoe leg je uit dat de politie er is om je te helpen?”
Over waarom een goede band opbouwen met probleemjongeren belangrijk is:
“Ik kan je garanderen: wij kregen van heel veel mensen en organisaties positieve feedback. Dat lijkt simpel, maar daar gaan jaren over. Wat belangrijker is, is dat je dat volhoudt. Het is niet omdat je een goede band hebt opgebouwd met jongeren, dat dat stopt. Het is zoals een huwelijk in goede en slechte tijden. Dat betekent ook dat je er in slechte tijden moet zijn. Dat betekent ook dat je er niet alleen moet zijn als er conflicten zijn. Iedereen heeft graag dat de politie ook langskomt als het rustiger is, om een babbeltje te doen, om te peilen naar hoe het gaat en of er nog problemen zijn. Ik vind persoonlijk dat dat te weinig gebeurd.”
Over schommelen tussen preventie en repressie:
“Ik ben een voorstander van een balans tussen preventie en repressie. Ik hoor mensen zeggen dat ik een softe geitenwollensok ben, maar nee: ik ben absoluut niet voor een soft beleid. Als er op tafel geklopt moet worden, dan moet er op tafel geklopt worden. Als men niet wil luisteren en we hebben moeite gedaan om de toenadering te maken, dan moet je andere manieren vinden. Het moet leefbaar blijven.”
Over de ‘War on Drugs‘:
“Ik pleit in heel het drugsbeleid om samen rond de tafel te komen met bijvoorbeeld experten uit de academische wereld of mensen uit de zorgverlening. Die hebben de expertise en die hebben een aantal alternatieven voor een beleid dat vandaag niet werkt. En toch blijft men koppig doordoen. Dat heeft niets met links of rechts te maken.We willen toch iets veranderen in de samenleving. Een complex probleem als drugs ga je niet op een dag oplossen, maar ook niet door je pijlen enkel te richten op het repressieve of door je pijlen enkel te richten op het preventieve.
Over politiek engagement:
“Het is belangrijk om in deze tijd verantwoordelijk te zijn. Het is belangrijk om in deze tijd solidair te zijn. Het is belangrijk om in deze tijd mensen hoop te geven dat we op een humane manier naar oplossingen kunnen zoeken voor problemen die zo complex zijn die we niet van een dag op een andere zullen opzoeken. Dat is belangrijk.”
Podcast: Play in new window | Download
Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS