foto via Raf Verbeke
Johan De Troyer trekt mee aan de kar voor het opzetten van volksraadplegingen op stedelijk en provinciaal niveau, geїnspireerd door het Duits model. “De grond van de zaak is de zaak van de grond. De privatisering van de sociale woningen die minister Diependaele (N-VA, nvdr) organiseert moet een halt toegeroepen worden. “.
Johan De Troyer: “Men wil sociale woningen verkopen, maar dat kan niet zomaar, dus men pest de mensen eruit. Een voorbeeld: als een paar kamers leeg staan in een sociale woning gaat men een leegstandsbelasting heffen, waardoor de huur een stuk stijgt, tenzij de bewoners verhuizen naar een andere woonst. Een maand na de verhuis blijkt dan dat het huis te koop staat op de private markt.”
“De woningen worden verkocht onder het mom dat het te duur is om ze te renoveren. De privatisering van de sociale huurwoningen is het einddoel van N-VA minister (Matthias) Diependaele (N-VA, nvdr) en konsoorten. “
RC: Het Gents stadsbestuur verkoopt publieke gronden om sociale woningen te kunnen renoveren, dus daar heeft Diependaele niets mee te maken, en als Gent ze verkoop al evenmin.
Johan De Troyer:” Diependaele stuurt wel degelijk die vermarkting, omdat hij de fusie van de woonmaatschappijen oplegt. Het probleem zit in de manier waarop dit moet gebeuren. Woningen kunnen niet geruild worden maar moeten betaald verhandeld worden over een periode van vijf jaar. Er wordt niet meer geïnvesteerd in de woningen omdat men niet weet of men nog eigenaar zal zijn over vijf jaar. Dat verklaart ook waarom er een hoop geld dat voorzien was voor sociale woningbouw niet gebruikt werd. De minister creëert bewust onzekerheid bij de investeerders.”
“Als een overheid haar woningen verkoopt, wordt iedereen armer. Een groot aanbod aan sociale woningen zal de kost op de particuliere markt naar beneden halen en dus voorkomen dat maandelijks € 500 á 700 gevraagd wordt voor een krot. Daar moet de overheid op werken, maar dat doet deze regering opzettelijk niet omdat ze rijdt voor het grootkapitaal.”
“Mijn vader was een postbode met drie kinderen. Hij was de enige kostwinner, en met zijn inkomen betaalde hij zijn huis af, liet hij zijn kinderen studeren, en dan schoot er nog iets over om te sparen. Dat is onmogelijk geworden. Tegenwoordig moet men als ouder tienduizenden euros bijpassen om een eerste aankoop door een kind mogelijk te maken. Dat is niet meer normaal.”
Wat de vraag zal zijn bij de volksraadpleging moet nog beslist worden.
Podcast: Play in new window | Download
Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS