TTIP, de draaideur van Karel De Gucht

De onderhandelingen over het  Amerikaans/ Europees TTIP handelsverdrag draaien in de praktijk uit op een reeks koffiekransjes met lobbyisten van grote bedrijven.
Logisch dat de bedrijven wier handel onder het akkoord zal vallen betrokken worden bij de onderhandelingen, maar de situatie is helemaal scheef getrokken.

“Er worden tien maal meer gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van bedrijfsbelangen dan met vertegenwoordigers van publieke belangen” aldus Lora Verheecke van CEO.
Het gaat zelfs zover dat publieke (consumenten-, milieu-, en werknemer-) belangengroepen bewust buiten de gesprekken gehouden worden.  Het gevolg  zou kunnen zijn  dat bij de gelijkschakeling van normen en regels voor TTIP telkens de zwakste standaard overgenomen wordt. Zo zouden 1000 chemische stoffen die in Europa niet in cosmetica mogen gebruikt worden  nu toch kunnen omdat ze volgens de Amerikaanse regels toegelaten zijn. Omgekeerd zou de Amerikaanse bankregulering afgezwakt worden tot op het Europees niveau.

De toestand is (deels?) het gevolg is van de incestueuse verhouding tussen de Europese instellingen en de bedrijven die ze verondersteld zijn te reguleren. Er is een stroom van EU-ambtenaren en politici naar bedrijven, waar ze hun ervaring gebruiken om lobbywerk te doen. De regels om belangenvermenging te voorkomen werken niet volgens  CEO. Lora Verheecke: “Een EU-commissaris kan 6 maanden na het beëindigen van zijn politiek mandaat gaan werken in een bedrijf.  Bovendien zijn er EU-parlementairen die drie of vier jobs hebben, en dit is illegaal. Het argument dat het zonde zou zijn als die mensen hun ervaring niet mogen gebruiken gaat niet op. Die ervaring hebben ze verkregen door hun werk voor het algemeen belang, en dat gaan ze dan gebruiken voor private belangen. ”

Het bekendste voorbeeld van deze schuifdeurpolitiek is voormalig EU-Commisaris voor handel, en groot voorstander van TTIP,  Karel De Gucht.  Anderhalf jaar na het beëindigen van zijn politiek mandaat wordt hij waarschijnlijk bestuurder bij Belgacom/Proximus (de Europese Commissie heeft al haar toestemming gegeven). De telecom-sector, waartoe het bedrijf hoort, is de op twee naar grootste TTIP-lobbyist, aldus CEO. “Eerst heeft hij TTIP onderhandeld met hen, en nu gaat hij ervoor werken”

Een minder in het oog lopende Belg die van de draaideur gebruik maakt, is de voormalige topdiplomaat Jean De Ruyt, die na zijn pensionering als EU-ambtenaar zijn diensten nu verkoopt aan advocatenkantoor Covington & Burling. In de  New York Times schept De Ruyt op dat het toch wel voldoening schept  om het Systeem te kunnen gebruiken om zaken gedaan te krijgen (voor zijn klant), en dat hij (met zijn ervaring in de publieke dienst) exact weet hoe dat moet.

Links:
Philippe de Backer over TTIP
Bart Staes over TTIP

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS