Waterzuiveringsproject in troebel water na politieke inmenging

Bron: water-kracht.be

Rioolwater in plaats van drinkwater gebruiken als industrieel proceswater:  de plannen van de Antwerpse publieke drinkwatermaatschappij Water-link worden onder politieke druk in een richting gestuurd die vooral Marc Coucke goed uitkomt. We hebben Tom Cochez van Apache in de studio, die het dossier aan het licht bracht.    

Het is niet de taak van een politieke partij om een bedrijf te redden met overheidsgeld.

In januari 2022 werd een samenwerking aangekondigd tussen Water-link, PMV, Aquafin en Ekopak onder de noemer ‘Waterkracht’. Aquafin zou jaarlijks 20 miljoen kubieke meter (gezuiverd) rioolwater leveren om het dan verder te laten zuiveren, in een nieuwe installatie, tot bruikbaar industrieel koel- en proceswater. Water-link  zou de nodige waterleidingen aanleggen (via een joint venture met PMV) en minderheidsaandeelhouder worden van de nieuwe waterzuiveringsfabriek, die gebouwd moest worden door de firma Ekopak op de Opel-site.

Tom Cochez: “Ekopak had op dat moment opstalrecht verworven om de fabriek te bouwen op (een deel van) de Opel-site, wat maakte dat er niet noodzakelijk via een openbare aanbesteding moest gewerkt worden.”

Na verloop van tijd verzuurde de relatie en begin september ’23 verbrak Water-link de band met Ekopak. Volgens Water-link had Ekopak de financiële risico’s vooral bij het overheidsbedrijf gelegd en waren er meer algemeen twijfels over de financiële draagkracht van Ekopak. Het vertrouwen in Ekopak als zakenpartner had ook een knauw gekregen nadat Ekopak Water-link een project voor Arcelor-Mittal  had proberen te ontfutselen en een ontslagen Water-link bestuurder aan boord had gehesen.

Tom Cochez: “Ondertussen had Water-Link een opstalrecht gekregen op de Covestro-site, waardoor Water-link veel gemakkelijker het project op eigen kracht kon uitvoeren. Er zou  een openbare aanbesteding uitgeschreven worden waarop Ekopak dan eventueel zou kunnen inschrijven, maar ook concurrenten.”

Kort na het beëindigen van de voorkeursrelatie startten  een aantal politieke spelers echter gesprekken om Ekopak opnieuw aan boord te hijsen: Antwerps schepen en PNV-bestuurder Koen Kennis (N-VA), en Ekopak-bestuurder Pieter Bourgeois (zoon van N-VA oprichter Geert Bourgeois). Bourgeois is voorzitter van de raad van bestuur van Ekopak als vertegenwoordiger (en directeur-generaal) van aandeelhouder Alychlo, de holding van Marc Coucke. Ook  Water-link-voorzitter André Gantman (N-VA) was betrokken, waarbij hij naliet om te overleggen met zijn eigen raad van bestuur. 

Tom Cochez: “Voor Ekopak is dit een cruciaal referentie-project waar het bedrijf mogelijk mee valt of staat. De beslissing van Water-link om uit het Waterkracht-project te stappen is een gigantisch probleem voor Ekopak. Daarom werd het old-boys-netwerk van de N-VA aangesproken en werden de geheime gesprekken opgezet. “

“Ekopak moest kost wat kost opnieuw in het project geduwd worden. Daarom kreeg John Dejaeger, voormalig bedrijfsmanager en financier van de rechtse organisaties (Doorbraak, Merito), de opdracht om bij de raad van bestuur van Water-link voor de Ekopak-zaak te pleiten. De powerpoint-presentatie die Dejaeger voor het investeringscomité van Water-link bracht was, zacht uitgedrukt, ‘niet overtuigend’. Toch werd een week later door Water-link  beslist om opnieuw de lijn naar Ekopak open te zetten.”

“Het dossier heeft dus verschillende elementen. Er is ten eerste de politieke inmenging. Het is niet de taak van een politieke partij om een bedrijf te redden met overheidsgeld. Verder kan men zich afvragen of  er sprake is  van beursmanipulatie: Ekopak heeft nooit gecommuniceerd naar de aandeelhouders over het feit dat ze uit het project geknikkerd werden. En toen er sprake van was dat de samenwerking zou herstart worden, heeft de CEO van Ekopak de aandeelhouders verkeerd geïnformeerd door te melden dat  alles contractueel geregeld was, wat niet klopte.” 

Podcast (d2): Play in new window | Download

Subscribe: Android | RSS