Politieke onrust in Bangladesh

In 1947 vertrokken de Britten uit India, dat werd opgedeeld in wat we nu India noemen, en Pakistan. Dat bestond oorspronkelijk uit twee gescheiden delen: West-Pakistan, wat we nu Pakistan noemen, en Oost-Pakistan, nu Bangladesh. Oost-Pakistan werd door West-Pakistan stiefmoederlijk behandeld. Dat draaide uit op een bloedige onafhankelijkheidsoorlog. In 1971 was die onafhankelijkheid een feit.

Sindsdien kregen de vrijheidsstrijders, later hun kinderen, nog later hun kleinkinderen, als voordeel dat 30% van de overheidsjobs voor hen gereserveerd werden. Nog 26% werd later bij wijze van positieve discriminatie speciaal toebedeeld aan vrouwen, mensen uit achtergestelde gebieden, en gehandicapten. In een land met een hoge werkeloosheid en een heel jonge bevolking bracht deze situatie ontevredenheid met zich mee.

Tegen de voorbehouden 30% werd jaren geleden al fel geprotesteerd, tot in 2018 beslist werd dat dit systeem opgeheven moest worden. Onlangs meldde echter een hogere rechtbank dat dat niet zomaar kan. Daarop barstte het protest weer hevig los, met al vele doden en gewonden als gevolg tot dusver.

We spraken met Jef Van Hecken, die als coördinator voor de werkzaamheden van Wereldsolidariteit in Azië een aantal jaar in Bangladesh woonde, ook ten tijde van de rampzalig instorting van het complex Rana Plaza. Hij vertelde dat het momenteel onmogelijk is te volgen wat er verder gebeurt in het land omdat de overheid alle communicatiekanalen op non-actief heeft gezet.

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS