kost steunmaatregels Windmolenparken/ winsten kernenergie

CREG, de federale regulator van de elektriciteit- en gasmarkt, onderzocht wat de steunmaatregelen voor de Noordzee-windmolenparken zullen kosten. CREG-woordvoerder Laurent Jacquet legt uit.
Verder hebben we het ook over de winsten die de eigenaars van de kerncentrales nu maken ten gevolge van de versnelde afschrijving van de centrales.

De windmolenparken in zee genieten van drie steunmaatregelen: i) de producenten krijgen ongeveer € 100 per geproduceerde MWu (megaWatt uur), of € 0.1 per kiloWatt uur; ii) de hoogspanningskabel die onder zee moet aangelegd worden, wordt deels gesubsidieerd; iii) de eventuele kost ten gevolge van het feit dat de geproduceerde windenergie niet stabiel is (de zogenaamde ‘balancing’ kost) moet door de producenten ook niet betaald worden.
Het CREG-rapport (kopie HIER) stelt dat de € 100 subsidie per MWu veruit de belangrijkste is van deze drie maatregelen.
In totaal gaat het over ongeveer € 100 miljoen per jaar aan steun, per windmolen park van 50 a 60 molens.
Momenteel draaien nog maar 6 molens van het eerste park (C-Power), maar er zijn al vijf concessies toegekend en de zesde wordt momenteel onderzocht. We schatten zelf dat de 6 parken samen 6-7% van het totaal elektriciteitsverbruik van het land zullen dekken.

De kost van de subsidies wordt verhaald op de verbruiker door het heffen van een taks door distributeur ELIA. Met € 0.13 per MWu is deze Elia-taks momenteel nog symbolisch, aangezien de kost (voor residentiele verbruikers) ongeveer € 180 per MWu bedraagt.
Naarmate er meer windmolens bijgebouwd worden zal die Elia-tax echter ook mee stijgen. Onze eigen extrapolatie is dat de taks € 7 per MWu zal bereiken als de 6 windmolenparken er zullen staan. Aan de huidige prijs van elektriciteit van € 180 en € 110 per MWu voor huishoudens/klein bedrijf en industriële verbruikers betekent dit een extra kost van 4 en 6% respectievelijk.

Laurent Jacquet merkt op dat windmolenparken nodig zijn om de Europese groene energiedoelstelling te halen. Bovendien dient die doelstelling om onze afhankelijkheid van olie en gas te verminderen. Naast het geopolitiek belang van die (on)afhankelijkheid wordt ook verwacht dat de olie en gasprijzen op de lange termijn zullen blijven stijgen, wat het belang van de Elia-taks relativeert. Hij wijst er verder op dat ook de bouw van de nucleaire en kolencentrales destijds gesubsidieerd werd.

Tenslotte hebben we het over de winsten die door de versnelde afschrijving van de kerncentrales gemaakt worden door de versnelde afschrijving van die centrales. De (voormalige?) monopolist Electrabel kon zijn kerncentrales destijds versneld (op 20 jaar) afschrijven door een hogere prijs voor elektriciteit aan de klant door te rekenen. Nu produceren de afgeschreven atoomcentrales dus stroom aan een lagere kost dan bijvoorbeeld de gascentrales. De marktprijs van elektriciteit wordt echter grotendeels bepaald door de gasprijs. Bijgevolg genereren de eigenaars van de kerncentrales extra grote winsten. CREG schat die winst op ongeveer 1 miljard euros per jaar. De regering besliste vorig jaar daar een fractie van af te romen en meer dan 70 percent aan de aandeelhouders van GDF-Suez te laten.

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS