Redactie Radio Centraal Rotating Header Image

Baby Doc is dood! Leve het Duvalierisme!

Share

Vorige week overleed de voormalige Haïtiaanse dictator Jean-Claude Duvalier a.k.a.  Baby Doc  onverwachts. Hij volgde in 1971 zijn vader op en werd na een volksopstand in 1986 van de macht en uit het land verdreven.

De Duvaliers mogen dan wel al lang van de macht verwijderd zijn, de elite die de dictators steunde zit er nog altijd en houdt het systeem in stand, met stilzwijgende of zelfs actieve goedkeuring van de ‘internationale gemeenschap’.

Achtergrond door Joris Willems vanuit Port Au Prince.

 

Justitie met 2 snelheden

Na zijn terugkeer uit Frankrijk, waar hij 25 jaar ongestoord verbleef, werd in Haïti een gerechtelijke procedure opgestart tegen Jean-Claude Duvalier voor de misdaden die hij had begaan tijdens zijn bewind. Het juridisch apparaat  bleek echter opvallend weinig gehaast om werk te maken van die aanklachten, wat in schril contrast staat met de ijver die aan de dag gelegd wordt bij de vervolging van oppositiegroep Fanmi Lavalas van Jean-Bertrand Aristide.

 

Het democratisch proces de nek omgewrongen

Duvalier en een aantal van zijn naaste medewerkers verdwenen van het toneel in 1986  maar een aantal mensen die belang hadden bij het systeem bleven wél in Haïti. En zij hadden bovendien de steun van het leger.
Joris Willems: “Er was een nieuwe, zeer vooruitstrevende, grondwet gestemd in  1987.  Moest die toegepast worden, dan zou het land niet in de sutuatie zitten waarin het nu zit.   Het zag er dus goed uit begin 1987. Toen zijn er verkiezingen uitgeschreven die door Gérard Gourgue, een mensenrechtenactivist, gingen gewonnen worden. Dat is uitgedraaid op een bloedbad door een schietpartij in een stembureau , waarna de tijdelijke regering die geleid werd door militairen de stembusgang heeft laten annuleren “De eerste democratische verkiezingen in Haïti zijn dus in de kiem gesmoord. In 1988 is er dan een schijnverkiezing gehouden (waarbij 4% van het electoraat opdaagde, nvdr) om de schijn in  het buitenland hoog te houden. Bij de volgende echte verkiezingen in 1990 kwam Jean-Betrand Aristide als overwinnaar uit de bus maar die werd na amper 9 maanden  door  een putch van de macht verdreven.”

 

Het Duvalierisme leeft

Ook onder huidig president Michel Martelly blijkt het Duvalierisme nog altijd veel meer te zijn dan een geest uit het verleden:
“Bij elke regeringswissel onder Martelly komen meer Duvalieristen op post. ” aldus Joris Willems.
“De leiders van de Tonton Macoutes en andere kopstukken van het regime hebben in 1986 wel de benen genomen. Maar er zijn heel wat mensen die onder het Duvalier dienden en met sympathieën voor Duvalier die vandaag een mandaat krijgen. De zoon van Jean-Claude Duvalier is raadgever van president Martally. De voorzitter van de kiescommissie, Fritzo Canton, is een hardcore Duvalierist. Canton was ook de advocaat van Duvalier. Dat zijn toch duidelijke signalen, en die sympathieën worden door de huidige regering niet verbloemd.”

 

De Grondwet een  vodje papier voor de internationale donors

“Het democratisch experiment in Haïti is nooit echt van de grond kunnen komen na 1986. De militairen moesten er in eerste instantie niets van weten en de rijkere bourgeois-elite steunde hen. Die zijn niet geïnteresseerd in een meer gelijke verdeling en in meer sociale rechtvaardigheid. Men heeft er voor gezorgd dat de grondwet van 1987 niet toegepast wordt, en dat tot op de dag van vandaag. ”
“De ‘internationale gemeenschap’heeft dit allemaal laten gebeuren. Niet alleen de VSA en Frankrijk, maar nu ook de Europese Unie, canada en Brazilië. Men talmt om het regime onder druk te zetten om democratische verkiezingen te laten organiseren. Concreet worden de verkiezingen nu geblokkeerd door een voorstel van kieswet dat ongrondwettelijk is. 6 senatoren hebben nu gezegd dat ze een kieswet alleen willen goedkeuren als die de grondwet respecteerd. Ze weigeren dus hun steun te geven aan het voorstel dat voorligt en daardoor zit de zaak nu vast. Voor vertegenwoordigers van de EU zijn het nu blijkbaar de 6 senatoren die het probleem vormen, in plaats van het feit dat een voorstel op tafel ligt dat ongrondwettelijk is. Het feit dat de kiescommissie andermaal een instrument zou worden van de zittende regering is blijkbaar geen probleem voor de internationale gemeenschap. “

0 Comments on “Baby Doc is dood! Leve het Duvalierisme!”

Leave a Comment