Buitenlands kapitaalfonds vecht Belgische wet aan

Olaf Oliviero Riemer- creative commons

Sommige schulden van arme landen  worden als niet te recupereren beschouwd waardoor de marktwaarde  slechts een fractie is van de nominale waarde.

Aasgierfondsen kopen die schuldbewijzen aan lage prijs op en gaan dan voor procederen om de volledige schuld plus interesten terug te eisen. “Malawi waar op een bepaald moment hongersnood heerste werd aangevallen door een aasgierfonds en moest maisvoorraaden verkopen om haar schulden te kunnen terugbetalen aan het fonds.” zegt Jan Van de Poel van 11.11.11.

Een aasgierfonds van speculant Paul Singer liet in 2008 beslag leggen op Belgisch  ontwikkelingsgeld van Congo Brazzaville.  In 2015  werd in België door alle partijen een wet aangenomen die misbruik door aasgierfondsen aan banden legt. NML Capital van Paul Singer probeert de wet aan te vechten  voor het Grondwettelijk hof. “De Belgische wet is zeer goed maar het probleem wordt pas echt opgelost als alle landen een dergelijk wet aannemen.”

Jan Van de Poel merkt op dat de Belgische aasgierfondsenwet expliciet stelt dat ze enkel van toepassing is voor zover ze internationale verdragen niet schendt. Reguleringsverdragen zoals CETA en TTIP hebben (zogenaamde ISDS) clausules ingebouwd die het mogelijk maken voor buitenlandse ‘investeerders’ om Belgische en Vlaamse wetten aan te vechten.

De afgelopen week was er een zitting in de zaak tegen de aasgierfondsenwet maar een uitspraak wordt pas over enkele maanden verwacht.

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS