Daklozen op zoek naar een adres

graffiti van een dakloze (Quebec). Foto: 0x010C via wikipedia

Iedereen die in ons land verblijft moet ingeschreven zijn in het bevolkinsgregister, en bij die inschrijving moet een adres of ‘referentieadres’ opgegeven worden. Daklozen kunnen een referentieadres laten zetten bij een privaat persoon (familielid, kennis…) of bij een OCMW, maar in praktijk werkt dit niet, zegt Philippe De Craene van het Daklozen Aktie Komitee (DAK).

“De meeste daklozen zitten niet op straat, maar verblijven tijdelijk bij kennissen of vrienden. Een referentieadres is bedoeld om het mogelijk te maken om daklozen per post te bereiken. We merken echter dat  mensen weigerachtig zijn om daklozen hun referentieadres bij hen te laten plaastsen omdat ze vrezen voor administratieve overlast. Niet onterecht, want er zijn inderdaad gevallen van deurwaarders die onterecht kosten wilden verhalen op de (niet dakloze) bewoners. Het systeem waarbij een dakloze zich bij een OCMW zou kunnen inschrijven werkt ook slecht omdat OCMW’s geneigd zijn om dat te weigeren. Vooraleer ze een referentieadres willen toekennen, eisen ze van de dakloze dat die zegt waar hij/zij effectief verblijft. Soms gaat het zover dat een OCMW dagen na elkaar iemand om vijf uur ‘s ochtends ter controle naar de brug stuurt waaronder de dakloze zegt te overnachten.”

“De huidige wetgeving rond maatschappelijke integratie dateert van 1992 en is veel te vaag, waardoor de OCMW’s doen wat ze willen, en die weigeren in veel gevallen. Deels komt dit omdat gemeenten onterecht vrezen dat een dakloze die een referentieadres krijgt daarmee ook  automatisch recht heeft op een leefloon.”

“De wet op de bevolkingsregisters van 1997 zou best aangepast worden door de registratie bij OCMW’s te schrappen en het anderzijds voor vzw’s mogelijk te maken om hun adres als referentieadres te gebruiken voor daklozen. Het ziet er echter niet naar uit dat dat onmiddelijk zal gebeuren: enkele maanden geleden werd een omzendbrief uitgstuurd nadat die vijf jaar in een kast stof had zitten vergaren. Omzendbrieven zijn geen wetten, maar documenten waarin toelichting gegeven wordt bij wetgeving. Het staat lokale besturen dus vrij die niet te volgen. Ik heb zelf meegewerkt aan het opstellen van die bewuste omzendbrief. Na jaren overleg kwamen we tot de conclusie dat omzendbrieven niet het juiste middel zijn om deze problematiek aan te pakken. Daarna is die omzendbrief in een kast verdwenen, tot nu. ” 

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS