Lozingen korte PFAS door Indaver (tijdelijk) verboden

twee lange en een korte PFAS

Apache.be meldt dat Indaver onmiddellijk moet stoppen met het lozen van korte PFAS in het afvalwater.

Indaver is niet uitgerust om de vervuiling aan te pakken. Het bedrijf is op zoek naar een oplossing en zal ondertussen waarschijnlijk een vergunning krijgen om met de lozing door te kunnen gaan.

“Indaver vroeg een bijstelling van de milieuvergunning om nog 18 maanden verder te kunnen lozen, maar minister Brouns heeft die geweigerd”, aldus Esmeralda Borgo van Apache.

“Tot recent was de uitstoot van korte PFAS niet geregeld, er was zelfs geen meetmethode. Die (meetmethode) is er nu wel en er is een ‘rapportagegrens’ vastgelegd waarboven de lozingen moeten gerapporteerd worden. Tenzij er een uitzondering is gegeven geldt die rapportagegrens ook als limiet.”

“De bedrijven die nu vaststellen dat ze boven de rapportagegrens zitten, krijgen 18 maanden de tijd om er iets aan te doen. Indaver krijgt die tijd niet, omdat de lozing al in het verleden vastgesteld werd en omdat het aanpakken van de PFAS-lozing al in de milieuvergunning als voorwaarde vermeld staat.”

Er heerst verwarring en onenigheid over detectielimieten en maximale uitstoot voor PFAS. Het feit dat het niet over één stof gaat maar over een groep van stoffen compliceert de zaak en leidt tot vertraging in het opleggen van normen.

De kortste PFAS-molecule TFA (tetra-fluor azijnzuur) kwam recentelijk in de media omdat het TFA-gehalte in drinkwater (te) hoog blijkt. “VITO legt de rapportagegrens op 4.000 nanogram (ng), terwijl men in het buitenland concentraties tot 50 ng kan meten. De (rapportage)grens wordt dus veel te hoog gelegd.”
“Voor de  PFOS, waarvan de toxiciteit gekend is, is de basiskwaliteitsnorm 0,67 ng/l. Maar VITO beweert dat een meting onder 90ng niet kan gemeten worden, dus wordt de uitstootlimiet op dat niveau gezet.”

“Op TFA en andere (korte) PFAS is er veel minder onderzoek gedaan dan op PFOS maar dat betekent niet dat ze onschadelijk zijn. Wat wel zeker is, is dat ze niet afbreken in het milieu. Wat de overheid nu doet, is wachten om de regulering te verstrengen tot de schadelijkheid bewezen is. Maar de stoffen breken dus niet af. Als dan later blijkt dat de stoffen schadelijk zijn, zitten we met de gebakken peren.”

RC: Komt het er nu op neer dat het afvalwater van Indaver niet meer dan 4.000 ng/l TFA mag bevatten?
Esmeralda Borgo: “Inderdaad, tenzij Indaver een lozingsvergunning vraagt bovenop de omgevingsvergunning. Dat gaat Indaver dan ook doen. 3M heeft al een lozingsvergunning aangevraagd.”
“Die manier van werken is niet uitzonderlijk: er zijn sectoriële vergunningen die strenger zijn, en waarvan kan afgeweken worden via een omgevingsvergunning. Die afwijking is dan meestal gebonden aan randvoorwaarden, zoals een maximale termijn van lozing.”

“3M heeft ondertussen een vergunning gekregen om tot 15.000 ng/l TFA te lozen (in plaats van 4.000). De Vlaamse overheid heeft voor het drinkwater een gezondheidsadvieswaarde voorgesteld van 15.600 ng/l.”

RC: Dat betekent dus dat, als er geen andere vervuilende stoffen in zitten, het afvalwater van 3M geschikt geacht wordt om als drinkwater te gebruiken.
Esmeralda Borgo: “Inderdaad. In Nederland ligt de advieswaarde voor TFA al langer op 2.200 ng/l. Bovendien is die waarde enkel van toepassing als het water geen andere PFAS bevat. Als dat wel het geval is, dan is de TFA-norm strenger, wat niet het geval is in Vlaanderen. In Nederland zijn ze vertrokken van de toxiciteit van de andere PFAS om de limiet vast te leggen, terwijl Vlaanderen gekeken heeft naar het eerder beperkt wetenschappelijk onderzoek.”

RC: Gaat Indaver iets anders doen dan het aanvragen van het verleggen van de lozingslimiet?
Esmeralda Borgo: “Indaver zuivert momenteel al het afvalwater van lange PFAS door middel van actief koolfilters. De korte PFAS glippen echter door de koolfilters. Er bestaat een alternatief dat veel duurder is en waarvan Indaver zegt dat het niet werkt op zout afvalwater.  Indaver onderzoekt momenteel een alternatief.”

“Indaver voldoet aan de huidige rapportagegrenzen voor de langere PFAS (zoals bijvoorbeeld PFOS, nvdr), maar die limieten liggen ver boven de basiskwaliteitsnorm. Voor PFOS bijvoorbeeld is er een Europese limiet (‘basiskwaliteitsnorm’) van 0.6 ng/l, in Vlaanderen ligt de limiet (‘rapportagegrens’) op 20 ng/l. Vlaanderen zegt dat lagere concentraties niet kunnen gemeten worden en is daar al voor op de vingers getikt door Nederland.”

RC: We hebben het tot nu toe enkel over afvalwater gehad. De PFAS worden echter verbrand en als de verbranding niet volledig is, dan komen er restanten terecht in de lucht via de rookgassen van de installatie. Hoe zit het daarmee?
EB: “Inderdaad. In de gassen zitten vooral de korte PFAS omdat die pas afbreken als de temperatuur van de oven 1400 graden bereikt, en dat lukt niet voor  de Indaver-installatie. De concentraties zijn ongekend, en Indaver bekijkt momenteel hoe de concentratie aan PFAS-restanten in de rookgassen gemeten kan worden. Het komt er wel op neer dat het voorzorgsprincipe helemaal niet toegepast wordt. ” 

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | Android | RSS